جیمز وب پرده از رازهای این سیاره برداشت ، مینی نپتون ها چگونه سیاراتی هستند؟ - انوار بلاگ

به گزارش خبرنگاران و به نقل از ساینس الرت، اینکه هیچ مینی نپتونی در منظومه شمسی ما وجود ندارد، به این معنی نیست که آنها متداول نیستند. ظاهرا آن ها در سراسر کهکشان راه شیری گسترده و به گفته ناسا، رایج ترین نوع سیاره فراخورشیدی هستند. سیاره GJ 1214 b یکی از آن هاست.

یکی از اهداف علمی اعلام شده تلسکوپ فضایی جیمز وب، مطالعه سیارات فراخورشیدی است و در این مسیر پیشرفت هم نموده است. از جمله کشف سیستم معروف TRAPPIST-1 که میزبان هفت دنیا به مقدار زمین است.

در حالی که رویای یافتن سیارات قابل سکونت و حامی حیات بر مطالعه سیارات فراخورشیدی سایه افکنده است، چیزهای بیشتری برای دانستن درباره سیارات وجود دارد. ما هنوز درگیر انبوهی از سوالات در خصوص چگونگی تشکیل سیارات و چگونگی تکامل جو آن ها هستیم و اینکه چرا بعضی از انواع آن در منظومه شمسی بسیار رایجند و بعضی نه.

از آنجایی که سیارات فراخورشیدی زیادی برای مطالعه وجود دارند، اخترشناسانی که از اطلاعات جیمزوب استفاده می نمایند باید اهداف خود را عاقلانه انتخاب نمایند. چنین فرآیندی یک تیم از ستاره شناسان را به سیاره GJ 1214 b رساند.

GJ 1214 یک ستاره کوتوله قرمز در فاصله حدود 40 سال نوری از ما در صورت فلکی مارافسای یا حوا (Ophiuchus) است. سیاره GJ 1214 b دارای جرم تقریبا هشت برابر زمین است و شعاع آن حدود 2.75 شعاع زمین.

محققان می گویند که جرم و شعاع سیاره با ترکیبی از آب که در درجه اول به وسیله یک پوشش هیدروژن-هلیوم پوشانده شده است که تنها 0.05 درصد جرم سیاره است. این اولین مینی نپتون یافت شده دارای جو بود و دومین موردی بود که جرم و شعاع آن تعیین شد. جزئیات بیشتر به وسیله لایه ضخیم مه یا ابرهای سیاره پنهان بود. با در نظر گرفتن همه اینها، منطقی است که ستاره شناسان می خواستند از جیمزوب برای مطالعه بیشتر آن استفاده نمایند.

به یاری جیمزوب، ستاره شناسان یک نقشه گرمایی از سیاره تهیه کردند که دو سوی روز و شب آن و جزئیات بیشتری از جو سیاره را نشان می داد. آن ها به این نتیجه رسیدند که در این سیاره تضاد زیادی بین روز و شب وجود دارد و سمت شب بسیار سردتر از روز است (دما از 279 به 165 درجه سانتیگراد تغییر می نماید.)

چنین نوسان شدید دمایی نشان می دهد که مولکول های سنگین مانند H2O و CH4 وجود دارند. اگر اتمسفر آن تحت سلطه هیدروژن سبکتر بود، این امر نشان دهنده شکل گیری و تکامل متفاوتی بود. به طور معمول هیدروژن فراوان نشان می دهد که سیاره از همان چیزهایی ساخته شده که سحابی خورشیدی از آن ها ساخته شده است. به این معنی که از همان چیزهایی ساخته شده که ستاره اش از آن ها ساخته شده است.

آب و متان می توانند سرنخ های مهمی برای تکامل سیاره باشند. سیارات معمولا هیدروژن اتمسفر خود را به علت سبک بودن آن از دست می دهند. زمین هر روز حدود 90 تن هیدروژن و هلیوم را در فضا از دست می دهد. گاهی اوقات مینی نپتون ها را به عنوان سیاره های حلقه گمشده در نظر می گیرند که به عنوان نسخه های کوچک تر و چگال تر نپتون، مقادیر زیادی هیدروژن و هلیوم را از دست داده اند تا به مقدار های فعلی شان کاهش پیدا نمایند.

بیشتر بخوانید:

• یک کشف هیجان انگیز دیگر از جیمز وب | آیا این سیاره قابل سکونت است؟

یک نتیجه گیری این است که سیاره GJ 1214b دورتر از ستاره خود شکل گرفته است. سپس طی رویدادی به کوتوله قرمزی که به دور آن می چرخد نزدیکتر شد. هر چه نزدیکتر شد، فضای بیشتری از آن از بین رفت.

همان طور که اغلب در خصوص سیارات فراخورشیدی اتفاق می افتد، اولین نگاه دقیق به یک نوع می تواند ستاره شناسان را به نتیجه گیری برساند، اما تا تکمیل داده ها، هر نوع نتیجه گیری ابتدایی خواهد بود. خوشبختانه مینی نپتون ها زیادند و جیمزوب هنوز در شروع راه است.